Taka mi błogość napełniła oczy

Taka mi błogość napełniła oczy,

Gdym najmilejszą ujrzał pierwszy raz,

Że odtąd sama radość mnie otoczy,

Jako że cuda miłość czyni w nas:

Leciuchno poprzez oczy weszła we mnie,

Żaden po drodze jej nie drasnął zrąb,

Aż przeniknęła prosto w serca głąb,

Gdzie ją do dzisiaj chowam potajemnie.

Mir, mir mi dać potężna zechciej pani,

Co pobudziło cię, by zadać sztych

I włość najechać, z której ściągnąć dani

Nie śmiała żadna z poprzedniczek twych?

Ulituj się, bo przemóc cię nie zdołam,

Gdy serce — wierny mój sojusznik znikł

I zamiast ze mną — z tobą dzieli szyk,

A ja o chleb łaskawy jeno wołam!

Przełożył
Jerzy Litwiniuk