Pamięć i wiatr

Pamięć o tobie z zapachem siana,

wiatrem podszyta — polem,

tamtą łąką rozłożystą, nagością

bezchmurnego nieba,

z męską natarczywością słońca,

z monotonnym ruchem słonecznika,

z pokojem na godziny pagórka zbożowego:

jak dobrze mieć tyle kochających rąk

w wiecznym miłosnym tańcu ognia

wśród pszczół zapylających drzewa

na wietrze zapylającym zboża

— jesteśmy dalszym ciągiem

świata...