Moje słonce

W poranku dni moich spojrzałem na ciebie,

A byłaś jak jutrznia w obłoku.

I słońce mi moje zabłysło na niebie,

A niebo mi błysło w twym oku!

Patrzałem na słońce! A oto świat cały

Dziwi się i pojąć nie może,

Że wszystkie łilije w mych oczach ściemniały,

Że wszystkie pobladły mi róże.

I każdy mnie pyta: dlaczego, choć młody,

Gdy na świat wzrok błędny obrócę,

Świat widzę za chmurą, choć w czasie pogody,

Dlaczego w dzień biały się smucę?

Dlaczego się smucę?... dlaczego w dzień biały

Spoglądam ponuro i ciemno?...

O bracia! te oczy zbyt długo patrzały

Na słońce, co zgasło nade mną!