Wiersz miłosny Stanisława Korab-Brzozowskiego pod tytułem Równianka kwiatów

Równianka kwiatów

Jeżeli kwiaty mają własną mowę,

Miłość namiętna w listkach róży płonie;

Niezapominka ma pamięć w swym łonie;

Laur sławę znaczy; cyprys, sny grobowe.

 

Jeżeli w barwach masz myśli osnowę,

I od barw mowa tajemnicza płonie;

Jeżeli zazdrość żółte nosi skronie,

W zielony stroi liść nadzieja głowę:

 

Przyjm, luba, bukiet przeze mnie uwity!

On w barwy lśni się, jak poranne świty

I me uczucia wszystkie powie szczerze,

 

Bo miłość moja, pamięć i cierpienie,

Nadzieję jasną i sławy promienie,

Duszę mą całą składam ci w ofierze.