Wiersz miłosny Stanisława Popka pod tytułem Reinkarnacja

Reinkarnacja

Wiem, że w następnym wcieleniu będziesz moja.

Zespolisz się ze mną w jedno trwanie,

w jeden rytm spiesznego oddechu.

Nie wiem kim będziemy,

ale będziemy tym samym,

aby dokonała się jednia pragnienia

w ciszy pojednania.

Być może będziesz znowu błękitną dziewczyną,

lub drżącą sarną o oczach ikony,

albo bialą-lotną w stepie

o rozwianej grzywie

jak panna młoda.

Być może

będziesz białym nenufarem,

ognikiem nocnym

w bagnie,

albo lilią białą.

A ja

ziemią, ogniem, powietrzem

lub wodą,

podążę każdym wcieleniem za tobą.

A jeśli wyrośniesz lipą pachnącą i miodną,

to ja jaworem wyrosnę przy tobie

na jedne skrzypce,

albo hebanem na gryf,

lub smykiem,

by pieścić twoje struny

aż do końca trwania.

Wiem,

że to drugie wcielenie

będzie pojednaniem.

Ty będziesz moja

a ja będę z tobą;

ziemią, powietrzem, ogniem

albo wodą.