Dumka Podolska

Na wschód patrząc swym zwyczajem,

Czego płacze to pachole?

Tęskni pono za swym krajem,

A tym krajem jest Podole.

A w tym kraju jest włość skromna,

A w tej włości miły domek

I kochanka tam niepomna,

Że ją kocha tęskny ziomek.

Otarł oczy, westchnął z cicha,

Przeklinając swą niedolę,

Ciągle za swym krajem wzdycha,

A tym krajem jest Podole.

A w tym kraju jest włość skromna,

A w tej włości miły domek

I kochanka tam niepomna,

Że ją kocha tęskny ziomek.