Kobieta przed lustrem

Długo stała przed lustrem jak słońce przed wodą

powoli sczesywała ruchem na wpół sennym

z promieni włosów piętno moich dłoni ciemnych

które z jej życia wzięły pół jej życia — młodość

Iskry szpilek błyszczały w palcach jej różowych

grecką modą zdobiła profil swojej głowy

puszczając włos na czoło w złocistych meandrach

Bezwiednie to czyniła związywała włos

w gordyjski węzeł wiążąc me chęci i los

których nie umiem rozciąć mieczem Aleksandra