Piosenka o miłości

Sto wiatrów uderza w żagiel,

sto rąk zaś w tę samą lutnię,

na szalach kładzie się wagi

zarówno radość i smutek —

więc nie podziwiaj odwagi,

nie dziw się trwodze okrutnej.

Jesteś jak sarna w gęstwinie,

i bór, co sarnę otoczył,

jak ptak lękliwy w dębinie,

i dąb, co ptaka uroczył,

jak motyl trwożny w leszczynie,

gąszcz leszczyn, co go zamroczył.

Takie jest prawo i mądrość

serc opętanych kochaniem —

piękna, nieszczęsna Izoldo,

mężny, lękliwy Tristanie.