. . . w wasze niknące twarze

patrzę z uczuciem winy,

o wy, na życia zegarze

upojeń dźwięczne godziny;

wy, szałów wczorajszych dreszcze

rozwiane kędyś po świecie,

wy... czy pomnicie mnie jeszcze,

przebaczcie, jeśli możecie...