Wiersz miłosny Wacława Potockiego pod tytułem Do hanreja

Do hanreja

Młodą miał, a cóż po tym, kiedy kurwę, żonę,

Sąsiad mój; o co kiedy wziąwszy go na stronę

Upominam, żeby jej przybierał munsztuki:

"Tylkoć się to psi — rzecze — wadzą koło suki,

A mnie co, mając rozum, po tak głupiej zrzędzie,

Wiedząc, choć inszym daje, że i dla mnie będzie".