Kawaler do damy, ptaki posyłając

Ptakić posyłam, pewnym moich chęci znakiem,

Ach, gdzieżby mi się wolno stać samemu ptakiem,

Z orłem bym na wyścigi o met szedł, z sokołem,

A dziś jeszcze biłbym ci, śliczna damo, czołem.

Rozśmiejesz się podobno, moje słysząc wota,

Trudnoć mu latać, który ptak się w sieci mota.

Ja nie dbam, chociaż z sieci, gdy nie można lotem,

Byle twoim być, prawda, tu prędzej, tam potem,

Kędy, chociaż z dzisiejszych puchów się wypierzy,

Dosyć krótko bujawszy na tym świecie Jerzy,

Skoro osiądzie drzewko ulubione w lesie,

Znowu buje wyrości u pięknej Olesie.