Odświeżaj moc swą, miłości

Odświeżaj moc swą, miłości, ażeby

Nie powiedziano, żeś tępsza od głodu,

Co przesiawszy dzisiaj swe potrzeby,

Jutro zaostrza swą żądzę. Powodu

Tego się trzymaj! Oczy swe z ochotą

Otwieraj jutro, choć w dzisiejszej dobie

Giną z przesytu, i ciągłą tępotą

Ducha miłości nie zabijaj w sobie!

Smutna zaś przerwa niech będzie jak morze

Dzielące brzegi: narzeczeni młodzi

W codziennej na nich zjawiają się porze

I coraz większa miłość k'nim przychodzi:

Albo jak zima: przykra jest, lecz za to

Po trzykroć milsze będzie dla nas lato.

Przełożył
Jan Kasprowicz