Do **

Z pałaców sterczących dumnie

Znijdź, piękna, do mojej chatki;

Tylko zabierz swe manatki,

Bo hołotę znajdziesz u mnie.

Święte pustki wszędzie, wszędzie,

Ale nie marz nic o chlebie,

Bo kochanek wierny ciebie

Czułościami karmić będzie.

Z rana wianek ci uplotę,

Na obiad dam szmer strumyka,

Na wieczerzę śpiew słowika,

A na noc marzenia złote.

A gdy cię dumanie czyste

W niebieskie sfery uniesie,

Przez otwory w mojej strzesie

Obaczysz niebo gwiaździste!