Wiersz miłosny Zofii Wojnarowskiej pod tytułem Bądź pozdrowion
Bądź pozdrowion
Zofia Wojnarowska
Witaj mi! Bądź pozdrowion!... Choć nie widzą oczy,
duch cię czuje — ty z tęczy i słońca zjawisko!
Ty skrzydła masz i kręgiem ruch skrzydeł się toczy,
aż stanąłeś nade mną i przy mnie tuż... blisko...
Witaj mi! Bądź pozdrowion! Ku ustom się tłoczy
huragan słów radosnych... a głowę tak nisko
pochylam w pokorności, że ciężar warkoczy
opadł przed stopy twoje we złote kolisko.
Witaj mi! Bądź pozdrowion! ty z dawna czekany
wędrowcze, zapóźniony u gwiezdnych przełęczy,
jeszcze ramionom obcy, a już miłowany!
Nienarodzone słowo, które rzekniesz, dźwięczy
mi w strunach serca miłosne peany...
Witaj mi! Bądź pozdrowion... Duch przed tobą klęczy.
Kraków, 1911