Wiersz miłosny Zofii Wojnarowskiej pod tytułem Wiem, że jesteś, gdy patrzę

Wiem, że jesteś, gdy patrzę

Wiem, że jesteś, gdy patrzę na skłębione chmury,

gdy ciężkie czoła sosen chłodny wiatr kołysze,

wiatr, który mnie przenika i wokół mnie dysze,

jak królewski kochanek, co wstał z snów purpury.

 

Wiem, że jesteś i przyjdziesz z wichrami i burzą —

Zapali mi się serce od miłości gromu,

błyskawice twych źrenic oczy moje zmrużą

i dam ci pocałunek nie dany nikomu.

Krzeszowice 5 VI 1910