Wiersz miłosny Zygmunta Krasińskiego pod tytułem Jeśli mi kiedy przewodniczyć

Jeśli mi kiedy przewodniczyć

Jeśli mi kiedy przewodniczyć miały

Na drodze ziemskiej szczęście albo chwała:

Zrzekam się szczęścia i nie chcę tej chwały,

Byś tylko dłużej piękną mi została.

Za każdy uśmiech, co na twojej twarzy

Zostawi, mdlejąc, drobny ślad radości,

Los niech mi w zamian długi smutek zdarzy,

Niech mi dnie życia wytrąci z przyszłości.

Bo życie moje przeplatałem twojem,

Jak dwie złączone, nie zmieszane rzeki,

Co płyną zgodnie różnofarbnym zdrojem,

I gdy ty zwiędniesz, ja zgasnę na wieki.