Wiersz miłosny Cypriana Kamila Norwida pod tytułem Pamiątka

Pamiątka

Jeżeli kiedy płatne serca dzwonów

Leniwo zadrżą, echo porwie jęki

I do wesołych rzuci je salonów —

Ty westchnij! — smutek uzalotnia wdzięki.

 

*

 

A jeśli karta będzie pogrzebowa

Po rogach ulic czernić się, z nazwiskiem —

Ty odwróć oczy; wraz podąży nowa

Oczekiwanym ciesząc  w i d o w i s k i e m...

 

*

 

A jeśli w cmentarz się zapuścisz głuchy,

Ku ziemi czoło chyląc zamyślone,

I zerwiesz listek — niźli będzie suchy,

Pamiętaj, proszę, przegrać go w  z i e l o n e.

 

*

 

Kto wygra — [niech ci] te powtórzy słowa,

Dla jakich miałem nieprzyjaciół wielu:

"Nie szukaj świata, kochaj, i... bądź zdrowa.

A za umarłych módl się — po weselu".

Pisałem we Florencji 1844 r.