Do kobiety
Edmund Bieder
Błogosławiona bądź mi i przeklęta
Za wszystkie męki i za wszystkie szaty,
Które mi w strzępy serce rozrywały,
Żem jak niewolnik skuć się dal w Twe pęta,
Błogosławiona mi bądź i przeklęta!
Kobieto!...
Przeklęta bądź mi i błogosławiona,
Żeś mnie w świat ekstaz wiodła tajemniczy,
W świat najwyższego szczęścia i goryczy...
Żeś mi się sama rzuciła w ramiona,
Przeklęta bądź mi i błogosławiona!
Błogosławiona bądź mi i przeklęta,
Że we mnie płoną dziś jeszcze pożary,
Choć zatraciłem dawno szczątki wiary...
Żem przestał wierzyć w Ciebie, iżeś święta,
Błogosławiona bądź mi i przeklęta...
Bądź mi przeklęta — bądź błogosławiona
Za sny młodości i za orle wzloty,
Za przepłakane bóle i tęsknoty,
Jedna do Ciebie płynie antyfona,
Przeklęta bądź mi i błogosławiona!
Kobieto!...