Wieczór

Te same gwiazdy

wyszeptały wieczór jak zwierzenie.

Latarnie wyszły z ciemnych bram na ulicę

i w powietrzu cicho stanęły.

Zmrok łagodnie przemienia przestrzenie.

Ogrody opuściły swoje drzewa,

szare domki znad rzeki spłynęły.

W niskich brzegach śród olch płynie żal.

Tylko horyzont uchyla nieba

księżycem,

i droga długo wiedzie we wspomnienie.

I twoje dłonie sieją między nami dal.