Wiersz miłosny Stanisława Grochowiaka pod tytułem Zaproszenie do miłości (I)
Zaproszenie do miłości (I)
Stanisław Grochowiak
Masz być półsenna Teraz masz być siwa
Przy młodej twarzy to będzie jak gołąb
Masz być napięta Tylko z twarzą gołą
Którą blask wznieca to znów cień obmywa
Masz być o świcie Teraz masz być bosa
Przez szron biegnąca jak przez niski ogień
Masz być zbłąkana Wciąż myląca drogę
Jak dym przyziemny lub sarna w zakosach
Masz być zgoniona Teraz masz być stara
Drepcząca w kółko z różańcem przy ustach
Chuda — zjadliwa
Niezdarna — już tłusta
W peruce
W chórze
W gniewie
W okularach
Idę do ciebie przez zbutwiałe sny
W ciżmach z ołowiu — w koronie ze rdzy